konował
konował (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pogard. zły, kiepski lekarz
- (1.2) daw. człowiek niewykształcony, partacz leczący konie i bydło[1]
- (1.3) daw. lekarz weterynarz, zwł. lekarz koni[1]
- (1.4) daw. kowal zajmujący się prócz kucia koni również leczeniem zwierząt
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konował konowały dopełniacz konowała konowałów celownik konowałowi konowałom biernik konowała konowałów narzędnik konowałem konowałami miejscownik konowale konowałach wołacz konowale konowały
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) lekarzyna, doktorzyna, rzeźnik, felczer, znachor
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. konowalski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) z (1.2)
- (1.2-3) ros. коновал, ukr. коновал (konował) → dosł. ten, który obala na ziemię konie do kastracji, por. pol. koń + -o- + walić[2]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) quack
- białoruski: (1.1) канавал m; (1.2) канавал m
- czeczeński: (1.1) харцлор, вон лор; (1.2) даьхийн лор
- francuski: (1.1) charlatan m, médicastre m
- hiszpański: (1.1) matasanos m, medicucho m, medicastro m
- islandzki: (1.1) skottulæknir m
- niemiecki: (1.1) Quacksalber m
- nowogrecki: (1.1) αγύρτης m, κομπογιαννίτης m
- rosyjski: (1.1) коновал m; (1.2) коновал m
- szwedzki: (1.1) kvacksalvare w; (1.2) fädoktor w
- ukraiński: (1.1) коновал m; (1.2) коновал m
- włoski: (1.1) scorticagatti m
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1
Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 445-446.
- ↑ Porada „konował i świniopas” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ a, Zootechniczny słownik encyklopedyczny, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne.
- ↑ W. A. Maciejowski, Historya rzemiosł, rzemieślników i rzemieślniczych wyrobów w Polsce, od czasów najdawniejszych aż do końca XVIII wieku, „Kwartalnik Kłosów”, 1, Warszawa.
