kompromitować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkɔ̃mprɔ̃mʲiˈtɔvaʨ̑], AS[kõmprõmʹitovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) o człowieku szkodzić czyjejś opinii, narażać na wstyd lub śmieszność
(1.2) być dowodem na czyjąś niekorzyść

czasownik zwrotny kompromitować się

(2.1) kompromitować (1.1) siebie samego
(2.2) kompromitować (1.1) siebie nawzajem
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Załóż garnitur na to wesele, nie kompromituj mnie przy ludziach
(1.2) Jacek niczego się nie bał, bo miał jakieś faktury, które kompromitowały szefa.
(2.1) [...] pokaż, co umiesznie kompromituj się przy chorym… [..][1]
(2.2) Anka z Jankiem kompromitowali się przy swoich znajomych.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ośmieszać
(1.2) dekonspirować, demaskować
(2.1) blamować się, ośmieszać się, zbłaźnić się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kompromat mrz, skompromitowanie n, kompromitacja, kompromitowanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. kompromittieren[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. B. Prus: Lalka
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.