kompilator

kompilator (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃mpʲiˈlatɔr], AS: [kõmpʹilator], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) inform. program komputerowy dokonujący kompilacji; zob. też kompilator w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przest. ten, kto kompiluje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompilator	kompilatory
dopełniacz	kompilatora	kompilatorów
celownik	kompilatorowi	kompilatorom
biernik	kompilatora	kompilatory
narzędnik	kompilatorem	kompilatorami
miejscownik	kompilatorze	kompilatorach
wołacz	kompilatorze	kompilatory

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kompilator	kompilatorzy
dopełniacz	kompilatora	kompilatorów
celownik	kompilatorowi	kompilatorom
biernik	kompilatora	kompilatorów
narzędnik	kompilatorem	kompilatorami
miejscownik	kompilatorze	kompilatorach
wołacz	kompilatorze	kompilatorzy

przykłady:

(1.1) W dziesiątej linii kompilator zgłasza jakiś błąd.

(2.1) Przy zbieraniu dzieł pisarza kompilator znalazł jakieś nieprzyzwoite teksty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kompilator Pascala / C / … • uruchomić / pot. zapuścić kompilator

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompilacja ż

forma żeńska kompilatorka ż

czas. kompilować ndk., skompilować dk.

przym. kompilatorowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. kompilacja, przez nawiązanie do (2.1)

(2.1) pol. kompilacja + końcówka łac. -or (wykonawca czynności)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) compiler
• baskijski: (1.1) konpiladore
• bułgarski: (1.1) компилатор m; (2.1) компилатор m
• czeski: (1.1) překladač m
• duński: (1.1) kompiler w
• hiszpański: (1.1) compilador m
• niemiecki: (1.1) Kompilirer m

źródła: