kombinacja (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) łączenie składowych w całość oraz efekt tego działania
(1.2) pomysłowy plan, nierzadko nieuczciwy
(1.3) mat. podzbiór zbioru skończonego o określonej liczbie elementów, których porządek nie jest istotny
(1.4) sport. szachy nieprzewidziany, forsowny manewr taktyczny wyraźnie zmieniający układ sił na szachownicy
(1.5) sport. narciarstwo konkurencja złożona, w której o zwycięstwie decyduje suma uzyskanych wyników z poszczególnych etapów
(1.6) przest. część bielizny damskiej pod postacią spodu pod suknię
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.5) kombinacja alpejskakombinacja klasycznakombinacja norweska
synonimy:
(1.1) kolaż, kompozycja, łączenie, połączenie, synteza, zestaw, zestawienie
(1.2) machinacja, machlojka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kombinat mrz, kombinator mos, kombinatorka ż, kombinatorstwo n, kombinatoryka ż, kombinerki nmos
czas. kombinować, skombinować, wykombinować
przysł. kombinacyjny, kombinatorski, kombinatoryczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. combinatio (= połączenie)
uwagi:
(1.2) występuje często w lm
tłumaczenia:
źródła: