koleżeński (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkɔlɛˈʒɛ̃j̃sʲci], AS[koležĩ ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.rozs. artyk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przyjacielski, życzliwy i uczynny[1]
(1.2) dotyczący kolegi, koleżanki lub koleżeństwa[1]
odmiana:
(1.1)
(1.2)
przykłady:
(1.1) Starałem się być nieco protekcjonalny, ale równocześnie niezmiernie koleżeński[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) przysługa koleżeńska
(1.2) sąd koleżeńskizjazd koleżeński
synonimy:
(1.1) oddany, serdeczny
antonimy:
(1.1) niekoleżeński
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolega m, koleżanka ż, koleżeństwo n, koleżeńskość ż, koleś mos, koleżka m
przysł. koleżeńsko, po koleżeńsku
czas. kolegować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „koleżeński” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Teodor Krzysztof Toeplitz, Mój wybór : rzeczy mniejsze, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.