kiernoz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈcɛrnɔs], AS[ḱernos], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zootechn. samiec świni domowej
(1.2) reg. (Kraków, Mazury i Podkarpacie) młody knur[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Razu jednego zjechał tu z rycerstwem i pachołkami wielki Książę na polowanie i ubili niesłychanej wielkości kiernoza[2].
(1.1) Patrzajże zasię na koszt a na dziwną utratę wymyślnych potraw naszych, jeśliże to nie jest wielka przyczyna niepobożnego żywota naszego (…) Patrz na owy rozmaite przysmaki, co je sapory zowią, a prawie sapory, bo chłop po nich sapi, ożarszy się, jako w barłogu kiernoz[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) knur
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: knur
źródła:
  1. Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 56.
  2. Oskar Flatt: Wspomnienia z wycieczki grudniowej w Mazowsze.
  3. Mikołaj Rej: Żywot człowieka poczciwego.