kernig

kernig (język niemiecki)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zawierający pestki /ziarna

(1.2) jędrny, zwarty

w funkcji przysłówka

(2.1) jędrnie

odmiana:

(1.1-2)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der kernige ein kerniger kerniger	die kernige eine kernige kernige	das kernige ein kerniges kerniges	die kernigen kernigen kernige
Gen.	słaba mieszana mocna	des kernigen eines kernigen kernigen	der kernigen einer kernigen kerniger	des kernigen eines kernigen kernigen	der kernigen kernigen kerniger
Dat.	słaba mieszana mocna	dem kernigen einem kernigen kernigem	der kernigen einer kernigen kerniger	dem kernigen einem kernigen kernigem	den kernigen kernigen kernigen
Akk.	słaba mieszana mocna	den kernigen einen kernigen kernigen	die kernige eine kernige kernige	das kernige ein kerniges kerniges	die kernigen kernigen kernige
stopień wyższy (Komparativ) kerniger- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der kernigere ein kernigerer kernigerer die kernigere eine kernigere kernigere das kernigere ein kernigeres kernigeres die kernigeren kernigeren kernigere Gen. słaba mieszana mocna des kernigeren eines kernigeren kernigeren der kernigeren einer kernigeren kernigerer des kernigeren eines kernigeren kernigeren der kernigeren kernigeren kernigerer Dat. słaba mieszana mocna dem kernigeren einem kernigeren kernigerem der kernigeren einer kernigeren kernigerer dem kernigeren einem kernigeren kernigerem den kernigeren kernigeren kernigeren Akk. słaba mieszana mocna den kernigeren einen kernigeren kernigeren die kernigere eine kernigere kernigere das kernigere ein kernigeres kernigeres die kernigeren kernigeren kernigere
stopień najwyższy (Superlativ) kernigst- przypadek deklinacja liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n Nom. słaba mieszana mocna der kernigste ein kernigster kernigster die kernigste eine kernigste kernigste das kernigste ein kernigstes kernigstes die kernigsten kernigsten kernigste Gen. słaba mieszana mocna des kernigsten eines kernigsten kernigsten der kernigsten einer kernigsten kernigster des kernigsten eines kernigsten kernigsten der kernigsten kernigsten kernigster Dat. słaba mieszana mocna dem kernigsten einem kernigsten kernigstem der kernigsten einer kernigsten kernigster dem kernigsten einem kernigsten kernigstem den kernigsten kernigsten kernigsten Akk. słaba mieszana mocna den kernigsten einen kernigsten kernigsten die kernigste eine kernigste kernigste das kernigste ein kernigstes kernigstes die kernigsten kernigsten kernigste

(2.1) nieodm.; st. wyższy kerniger; st. najwyższy am kernigsten

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kern m, Kernigkeit ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: