kauczuk (język polski) edytuj

 
kauczuk (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. surowiec do produkcji gumy; zob. też kauczuk w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W maszynach musi być jakiś feler, czy w samym wynalazku, dość, że ten kauczuk, to okazał się do niczego[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kauczukowiec m
przym. kauczukowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. caoutchouc, niem. Kautschuk[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tadeusz Dołęga-Mostowicz, Bracia Dalcz i S-ka
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.