katakumby

katakumby (język polski)

katakumby (1.1) w Neapolu

wymowa:

IPA: [ˌkataˈkũmbɨ], AS: [katakũmby], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) cmentarz podziemny w postaci systemu korytarzy; zob. też katakumby w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) lm od: katakumb t. lm od: katakumba

odmiana:

(1.1) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	katakumby
dopełniacz	katakumb
celownik	katakumbom
biernik	katakumby
narzędnik	katakumbami
miejscownik	katakumbach
wołacz	katakumby

przykłady:

(1.1) Najstarsze na świecie portrety apostołów Piotra, Pawła, Andrzeja i Jana znaleźli archeolodzy w rzymskich katakumbach świętej Tekli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) odwiedzić / nawiedzić / zwiedzić katakumby • katakumby św. Sebastiana / Pryscylli • chrześcijańskie / neapolitańskie / rzymskie katakumby

synonimy:

(1.1) daw. katakumba; daw. rzad. katakumb

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. katakumbowość ż, katakumb mrz, katakumba ż

przym. katakumbowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

p.łac. catacumbae < łac. cata (< gr. κατά) + łac. tumbas (< gr. τύμβος) → obok grobów

początkowo odnosiło się tylko do Rzymskich katakumb, w XIX wieku zgeneralizowane na wszelkie podziemne cmentarze.

uwagi:

Dawniej używano też liczby pojedynczej katakumba, np. [...] wsunąwszy umarłego w katakumbę, zasklepiają go.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) catacomb
• baskijski: (1.1) katakonba
• białoruski: (1.1) катакомбы lm
• czeski: (1.1) katakomby ż lm
• hiszpański: (1.1) catacumbas ż lm
• ido: (1.1) katakombo
• interlingua: (1.1) catacomba
• niemiecki: (1.1) Katakombe ż
• włoski: (1.1) catacomba ż

źródła: