kamrat
kamrat (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kamrat kamraci dopełniacz kamrata kamratów celownik kamratowi kamratom biernik kamrata kamratów narzędnik kamratem kamratami miejscownik kamracie kamratach wołacz kamracie kamraci depr. M. i W. lm: (te) kamraty
- przykłady:
- (1.1) Wziął wiatr brata za kamrata, / Teraz z nim po polu lata, / Gonią obaj chmury, ptaki, / Mkną, wplątują się w wiatraki, (…)[3]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kamerad[4] < franc. camarade < wł. camerata < wł. camera < łac. camera < gr. καμάρα
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „kamrat” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 220.
- ↑ Julian Tuwim, Dwa wiatry
- ↑ Hasło „kamrat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
kamrat (język szwedzki) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- odmiana:
- (1.1) en kamrat, kamraten, kamrater, kamraterna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) arbetskamrat
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- rdzeń praindoeuropejski, obecny m.in. w języku walijskim: cymry (czyt. kamra) → rodak, gwarowo w języku polskim na Podkarpaciu i Śląsku: kamrat, l. mn. kamraty
- uwagi:
- zobacz też: kollega
- źródła: