kall

kall (język norweski (bokmål))

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) powołanie

odmiana:

(1.1) et kall, kallet, kall, kallene lub et kall, kallet, kall, kalla

przykłady:

(1.1) Han følte et kall til å bli prest. → Poczuł powołanie, by zostać księdzem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kall (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) zimny, chłodny

(1.2) przen. zimny (np. człowiek, nerwy, krew), nieczuły (np. człowiek)

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) powołanie

odmiana:

(1) kall, kallt, kalla; st. wyższy kallare; st. najwyższy kallast

(2.1) lp ett kall, kallet; lm kall, kallen

przykłady:

(1.1) Ett kallt öl skulle smaka gott. → Zimne piwo smakowałoby dobrze.

(2.1) Sitt läkaryrke såg han som ett kall. → Swój zawód lekarza uważał za powołanie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kylig, sval

(1.2) okänslig, känslolös, känslokall, kallsinnig, hjärtlös

(2.1) kallelse, livsuppgift

antonimy:

(1.1) varm

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1) rzecz. kyla, köld, kyl

(1) czas. kallna, kyla

(1) przym. kulen

(1) przysł. kallt

(2.1) rzecz. kallelse

(2.1) czas. kalla

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe kallbad, kalldusch, kallfront, kallsvett • iskall

fraza rzeczownikowa kall färg • kall mat • kalla kriget • kallt ljus

fraza czasownikowa få kalla fötter • få kalla handen • få kalla kårar • ge kalla fötter • ge kalla handen • hålla huvudet kallt • tåla kallt stål

złożenie przymiotnikowe kallblodig, kallsinnig • känslokall

fraza przymiotnikowa kall som is

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: kal → goły

źródła: