kaleczyć

kaleczyć (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. skaleczyć)

(1.1) uszkadzać ciało, zwykle czymś ostrym

(1.2) pot. robić coś nieudolnie

czasownik zwrotny niedokonany kaleczyć się (dk. skaleczyć się)

(2.1) uszkadzać swoje ciało (zwykle czymś ostrym); ulegać obrażeniom zadanym przez siebie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ranić, kiereszować

(1.2) niszczyć, psuć

(2.1) ranić się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kalectwo n, kaleka m/ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cut; (1.2) murder, butcher; (2.1) cut oneself
• francuski: (1.1) blesser; (1.2) écorcher; (2.1) se blesser
• hiszpański: (1.1) herir; (1.2) chapurrar; (2.1) herirse
• niemiecki: (1.1) verletzen, verstümmeln

źródła: