jedynaczka (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌjɛdɨ̃ˈnaʧ̑ka], AS[i ̯edỹnačka], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej, która nie ma rodzeństwa; jedyne dziecko rodziny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Moja koleżanka Teresa jest jedynaczką.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jedynka ż, jedynak mos, jeden
zdrobn. jedynaczek
zaim. jeden
partyk. jedynie
licz. jeden
przym. pojedynczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: jedynak
źródła: