jarzyna (język polski) edytuj

 
jarzyny (1.1)
 
jarzyna (1.2)
wymowa:
IPA[jaˈʒɨ̃na], AS[i ̯ažna], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) warzywo
(1.2) kulin. danie z jarzyn (1.1)[1]
(1.3) daw. nasiona jarzyn (1.1)[1]
(1.4) daw. zboże jare[1]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Nie wiem ,jak można jeść tylko jarzyny!
(1.1) Nawet wtedy, gdy ogólne warunki naturalne, przemysłowe i handlowe zostają spełnione, można uprawę jarzyn polnych polecić tylko w tym wypadku, gdy jest ona prowadzona umiarkowanie i jeśli do hodowli wybiera się takie rodzaje i gatunki, których zbiory nie przypadają równocześnie i to wtedy, kiedy rynek jest nimi przepełniony[2].
(1.4) Grunta pojałowiały, spustoszały lasy / I w polu tego roku zupełnie chybiło; / Po nizinach wymokło, na wzgórkach spaliło; / Siana i źdźbła nie będzie, toż samo z jarzyną; / Cieszyłem się przynajmniej cokolwiek oźminą, / Alić się dowiaduję z listów ekonoma, / Że i te nie omłotne, sama tylko słoma (…)[3]
składnia:
kolokacje:
(1.2) bukiet z jarzyn
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jarzynowy, jarzenny
rzecz. jarzynowa ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.4) pol. jary + -yna
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: warzywo
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „jarzyna” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 138.
  2. Encyklopedia Gutenberga, hasło jarzyny polne.
  3. Julian Ursyn Niemcewicz: Powrót posła.