jary (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) roln. wysiewany na wiosnę

przymiotnik jakościowy

(2.1) przest. krzepki, mocny, silny, tęgi
(2.2) przest. jasny, jaskrawy[1]

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) M., B. i W. lm od: jar
odmiana:
(1.1)
(2.1-2)
(3.1) zob. jar
przykłady:
(1.1) Owies jest zbożem jarym.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zboże jare
synonimy:
antonimy:
(1.1) ozimy
(2.1) słaby, wątły
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Jarowit m, Jaryło m, jarowizacja ż, jarosz m
przym. jarzenny
związki frazeologiczne:
stary, ale jary → nad wiek sprawny fizycznie
etymologia:
od prasł. *jarъ[2]
por. ros. ярый, scs. ꙗръ, słc. jarý i ukr. ярий
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „jary” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Этимологический словарь славянских языков, red. O. Trubaczow, A. Żurawlоw, Moskwa 1974-.