Wikisłownik

język obcy

język obcy (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˈjɛ̃w̃zɨk ˈɔpʦ̑ɨ], AS: [i ̯ẽũ̯zyk opcy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• asynch. ę • wym. warsz.
​?/i ​?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. język inny niż język ojczysty
odmiana:
(1.1) związek zgody,
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikjęzyk obcyjęzyki obce
dopełniaczjęzyka obcegojęzyków obcych
celownikjęzykowi obcemujęzykom obcym
biernikjęzyk obcyjęzyki obce
narzędnikjęzykiem obcymjęzykami obcymi
miejscownikjęzyku obcymjęzykach obcych
wołaczjęzyku obcyjęzyki obce
przykłady:
(1.1) Znasz jakiś język obcy?
(1.1) Czy naprawdę można nauczyć się języka obcego pod hipnozą?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) język ojczysty
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. obcojęzyczny
przysł. obcojęzycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=język_obcy&oldid=8285202”