intelektualista (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek posiadający dużą wiedzę i imponujące zdolności umysłowe; zob. też intelektualista w Wikipedii
(1.2) filoz. zwolennik intelektualizmu
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie był typem strongmana, dyktatora albo choćby nawet profesjonalnego rewolucjonisty. Był przede wszystkim intelektualistą, przesiąkniętym do szpiku kości angielskim liberalizmem i duchem tolerancji właściwym indyjskiej kulturze[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. jajogłowy; książk. żart. mózgowiec; mędrzec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) klerk, wykształciuch
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. intelekt m, intelektualność ż, intelektualizm m, intelektualizacja ż, intelektualizowanie n, przeintelektualizowanie n
forma żeńska intelektualistka ż
czas. intelektualizować ndk., przeintelektualizować dk.
przym. intelektualny, intelektualistyczny
przysł. intelektualnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. intellectualiste[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jerzy Zieleński, Stan oblężenia w raju, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1963, s. 61
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

intelektualista (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) filoz. intelektualista
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. intelekt m, intelektuálnosť ż, intelektuál m, intelektuálka ż, intelektuálstvo n, intelektualizmus m, intelektualizácia ż
forma żeńska intelektualistka ż
czas. intelektualizovať ndk./dk., zintelektualizovať dk.
przym. intelektuálny, intelektuálsky, intelektualistický, intelektualizačný
przysł. intelektuálne, intelektuálsky
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: