hönd

hönd (język islandzki)

wymowa:

IPA: [hœnd̥] lm [ˈhɛnd̥ʏr̥]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dłoń, ręka

(1.2) strona, ręka

odmiana:

(1) lp hönd, ~, hendi, handar (~in, ~ina, hendinni, handarinnar); lm hendur, hendur, ~um, handa (hendurnar, hendurnar, ~unum, handanna)

przykłady:

(1.1) Hann greip um höndina á henni og togaði hana til sín. → Chwycił ją za rękę i przyciągnął do siebie.

(1.1) Hann var með lítinn kassa undir hendinni. → Niósł małą skrzynkę pod pachą.

(1.1) Hann brosti til mín og rétti mér höndina. → Uśmiechnął się do mnie i podał mi rękę.

(1.2) Þarna situr Guðrun og henni á vinstri hönd situr Greta. → Tam jest Guðrun, a po jej lewej ręce siedzi Greta.

składnia:

kolokacje:

(1.1) að halda / taka / grípa um höndina (á e-m) → trzymać / wziąć / chwytać (kogoś) za rękę • að haldast hönd í hönd → trzymać się za ręce • fyrir eigin hönd → w swoim imieniu • fyrir hönd e-s → w czyimś imieniu

(1.1) handahóf, handarbak, handarkríki, handafl, handavinna, handbók, handbolti, handbremsa, handiðn, handklæði, handleggur, handrit, handsama, handsprengja, handsterkur, handtaka

synonimy:

(1.2) hlið

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. henda

przyim. handa

przyim./przysł. handan

związki frazeologiczne:

borga út í hönd • fara í hönd • frá fyrstu hendi • láta hendur standa fram úr ermum • leggja hendur á e-n • leka í höndunum • stjórna e-u harðri hendi • taka e-n höndum • taka höndum saman • taka málin í sinar hendur • takast á hendur

etymologia:

st.nord. hönd << pragerm. *xanđuz; por. duń. hånd, szw. hand, st.ang. hand, swn. hant (niem. Hand), goc. 𐌷𐌰𐌽𐌳𐌿𐍃 (handus)

uwagi:

źródła: