gronostaj (język polski) edytuj

 
gronostaj (1.1)
 
gronostaj (1.1)
 
gronostaje (2.1)
wymowa:
IPA[ɡrɔ̃ˈnɔstaj], AS[grõnostai ̯], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Mustela erminea Linnaeus[1], niewielki drapieżny ssak z rodziny łasicowatych; zob. też gronostaj w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) futro z gronostaja (1.1), zwykle w lm gronostaje; daw. symbol władzy
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) W Polsce gronostaje objęte ochroną gatunkową.
(2.1) Tradycyjnym elementem stroju rektora gronostaje.
(2.1) Nad czołem królewskim świeciło na kołpaku brylantowe pióro, a drogie purpury i gronostaje spadały z królewskich ramion prawie po końskie pętlice[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) łasica gronostaj
(2.1) hermelin
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zwierzę
(2.1) futro
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. gronostajowy
związki frazeologiczne:
biały gronostaj na błocie nie siadagronostaj w błocie się nie tarau góry gronostaje, a u dołu nie dostaje (z przodu gronostaje, a z tyłu nie dostaje) • wyścig o gronostaje
etymologia:
prasł. *gornostajь, prasł. *gornostaľь
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „Mustela erminea” w: Wikispecies – otwarty, wolny katalog gatunków, Wikimedia.
  2. E. Orzeszkowa: Nad Niemnem