getto

getto (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡɛtːɔ], AS: [ge•to], zjawiska fonetyczne: gemin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) w średniowieczu i później: zwarte skupisko, dzielnica miejska odseparowana od pozostałych części miasta i zamieszkiwana przez mniejszość etniczną, zwykle żydowską, pozwalająca im na zachowanie odrębności etnicznej i religijnej

(1.2) hist. dzielnica przymusowego zamknięcia Żydów w czasie drugiej wojny światowej

(1.3) dzielnica biedoty, zwykle zamieszkana w większości przez jedną grupę etniczną lub religijną (np. Murzynów, Chińczyków, Portorykańczyków w USA)

(1.4) przen. miejsce, środowisko lub grupa społeczna (etniczna, religijna lub kulturowa) izolująca się od otoczenia, żyjąca w izolacji od otoczenia

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	getto	getta
dopełniacz	getta	gett
celownik	gettu	gettom
biernik	getto	getta
narzędnik	gettem	gettami
miejscownik	getcie	gettach
wołacz	getto	getta

przykłady:

(1.1) Terminu „getto” użyto po raz pierwszy na określenie dobrowolnie utworzonego skupiska ludności żydowskiej w Wenecji na początku XVI w.

(1.2) Pierwszym utworzonym przez nazistów przymusowym gettem w Polsce było powstałe 8 października 1939 roku getto w Piotrkowie Trybunalskim.

(1.3) Jedno z najsłynniejszych gett współczesnych tworzą dzielnice nędzy w Rio de Janeiro.

(1.4) Castro, Dzielnica San Francisco, to getto homoseksualistów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gettoizacja ż, gettoizowanie n, zgettoizowanie n

czas. gettoizować ndk., zgettoizować dk.

przym. gettowy

związki frazeologiczne:

(1.4) getto ławkowe

etymologia:

(1.1) wł. ghetto

(1.2-4) z (1.1)

uwagi:

Słowo to może być wymawiane jako ‹getto› lub ‹geto›. Wymowa ‹gietto› i ‹gieto› jest uznawana przez Słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją W. Doroszewskiego za potoczną, jednak Wielki słownik poprawnej polszczyzny pod redakcją A. Markowskiego ją potępia.

Forma miejscownika „getcie” powinna być wymawiana jako ‹gecie› lub ‹gećcie›.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Jewry, ghetto; (1.2) ghetto; (1.3) ghetto; (1.4) ghetto
• arabski: (1.1) غيتو
• czeski: (1.1) ghetto n; (1.2) ghetto n; (1.3) ghetto n; (1.4) ghetto n
• esperanto: (1.1) geto; (1.2) geto; (1.3) geto; (1.4) geto
• francuski: (1.1) ghetto m; (1.2) ghetto m; (1.3) ghetto m; (1.4) ghetto m
• hiszpański: (1.1) gueto m; (1.2) gueto m; (1.3) gueto m; (1.4) gueto m
• jidysz: (1.1) געטאָ ż (geto); (1.2) געטאָ ż (geto); (1.3) געטאָ ż (geto); (1.4) געטאָ ż (geto)
• niemiecki: (1.1) Getto n, Ghetto n; (1.2) Getto n, Ghetto n; (1.3) Getto n, Ghetto n; (1.4) Getto n, Ghetto n
• portugalski: (1.1) gueto n; (1.2) gueto n; (1.3) gueto n, favela n; (1.4) gueto n
• rosyjski: (1.1) гетто n; (1.2) гетто n; (1.3) гетто n; (1.4) гетто n
• rumuński: (1.1) ghetou n; (1.2) ghetou n; (1.3) ghetou n; (1.4) ghetou n
• słowacki: (1.1) geto n; (1.2) geto n; (1.3) geto n; (1.4) geto n
• szwedzki: (1.1) getto n; (1.2) getto n; (1.3) getto n; (1.4) getto n
• ukraiński: (1.1) гетто n; (1.2) гетто n; (1.3) гетто n; (1.4) гетто n
• węgierski: (1.1) gettó; (1.2) gettó; (1.3) gettó; (1.4) gettó
• włoski: (1.1) ghetto m; (1.2) ghetto m; (1.3) ghetto m; (1.4) ghetto m

źródła:

getto (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) getto

odmiana:

(1.1) ett getto, gettot, getton, gettona

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

getto (język włoski)

wymowa:

IPA: /'ʤɛt.to/

podział przy przenoszeniu wyrazu: get•to

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) rzucanie, rzut, wyrzucanie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. gettare

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: