genitivus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gram. dopełniacz, przypadek określający w większości języków właściciela (pytanie czyj?)

przymiotnik

(2.1) wrodzony, z urodzenia [1]
odmiana:
(1.1), (2.1) genitiv|us, ~i; (deklinacja II)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. generatio ż, genetrix ż, genitor m, genus m, genitus m
czas. genero, gigno, geno
przym. generosus, genitus, genitalis
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1.   Hasło „genitivus” w: Zygmunt Węclewski, Słownik łacińsko-polski do autorów klasycznych, drukarnia W. Kirchmayera, Kraków 1868, s. 238.