gapa

gapa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡapa], AS: [gapa]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. osoba mało spostrzegawcza lub mająca trudności w orientacji

(1.2) reg. pozn. kruk, gawron, wrona

(1.3) pot. pogard. godło używane w III Rzeszy

(1.4) pot. żart. odznaka pilota lub spadochroniarza w kształcie orła

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gapa	gapy
dopełniacz	gapy	gap
celownik	gapie	gapom
biernik	gapę	gapy
narzędnik	gapą	gapami
miejscownik	gapie	gapach
wołacz	gapo	gapy

przykłady:

(1.1) Ta gapa znów zgubiła klucze!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) gw. lwow. ślipundyr, oferma, fujara

(1.2) glapa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gapowatość ż, gapowicz m, gapowiczka ż, gapiostwo n, gapowe, gapienie się n

czas. zagapić się dk., gapić się ndk.

przym. gapowaty

związki frazeologiczne:

na gapę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: kruk, gawron, wrona

• angielski: (1.1) booby, giddy goat
• duński: (1.1) tåbe w, høved w
• rosyjski: (1.1) разиня m/ż, рассеянный m
• ukraiński: (1.1) роззя́ва m/ż

źródła:

gapa (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. wrona

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

gapa (język szwedzki)

en man gapar (1.1)

wymowa:

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) rozdziawiać (usta, dziób itp.)

(1.2) być otwartym lub pustym, stać otworem / ziać otworem

(1.3) przen. gapić się (z otwartymi ustami)

(1.4) krzyczeć, wydzierać się, rozdzierać się

odmiana:

(1) att gapa, gapar, gapade, gapat, gapa!, pres. part. gapande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

(1.3) gapa på något → gapić się na coś

(1.4) gapa om något → (głośno) zrzędzić na coś • gapa på någon → wykrzykiwać na kogoś

kolokacje:

(1.1) gapa stort! → otwórz szeroko usta!

(1.2) gapa tomt → świecić pustkami

(1.3) gapa av förvåning → rozdziawiać gębę ze zdziwienia

synonimy:

(1.3) stirra, glo

(1.4) skrika, ropa, skräna, gasta, vråla, yla, hojta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. gap, gapande

przym. gapig

związki frazeologiczne:

złożenie rzecz. gaphals, gapskratt

złożenie czas. gapskratta

fraza czas. få någon att gapa • gapa efter mycket / gapa över mycket • gapa och skrika • gapa och svälja • stå och gapa

przysłowie den som gapar efter mycket mister ofta hela stycket / den som gapar över mycket mister ofta hela stycket

etymologia:

uwagi:

źródła: