głowica

głowica (język polski)

głowica (1.1)

głowica (1.2) twardego dysku

głowica (1.2) gramofonu

głowica (1.4)

wymowa:

IPA: [ɡwɔˈvʲiʦ̑a], AS: [gu̯ovʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) archit. zwieńczenie kolumny, filaru lub pilastra; zob. też głowica (architektura) w Wikipedii

(1.2) techn. robocza część jakiegoś urządzenia

(1.3) wojsk. ładunek wybuchowy z zapalnikiem przenoszony przez rakietę; zob. też głowica bojowa w Wikipedii

(1.4) hist. w broni białej: zakończenie trzonu rękojeści; zob. też głowica (broń biała) w Wikipedii

(1.5) techn. mot. część silnika spalinowego zamykająca cylinder; zob. też głowica cylindra w Wikipedii

(1.6) wet. złośliwa gorączka nieżytowa bydła; zob. też głowica (choroba) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głowica	głowice
dopełniacz	głowicy	głowic
celownik	głowicy	głowicom
biernik	głowicę	głowice
narzędnik	głowicą	głowicami
miejscownik	głowicy	głowicach
wołacz	głowico	głowice

(1.6)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	głowica
dopełniacz	głowicy
celownik	głowicy
biernik	głowicę
narzędnik	głowicą
miejscownik	głowicy
wołacz	głowico

przykłady:

(1.1) Głowica kolumny jest niekompletna. Abakus został zniszczony.

(1.2) W magnetofonie szpulowym taśma przewija się z jednej szpuli na drugą, mijając głowicę magnetyczną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kapitel

antonimy:

(1.1) baza

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głowa ż, główka ż, głowizna ż, głowacz m

czas. głowić się ndk., główkować ndk.

przym. główny, głowicowy

przysł. głównie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też głowica w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) capital; (1.2) head; (1.3) warhead; (1.4) pommel; (1.6) bovine malignant catarrhal fever, BMCH
• bułgarski: (1.2) глава ż
• hiszpański: (1.1) capitel m; (1.2) cabezal m
• rosyjski: (1.2) головка ż
• włoski: (1.1) capitello m; (1.2) testina ż; (1.3) testata ż; (1.5) testata ż

źródła: