frakcja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfrakʦ̑ʲja], AS[frakcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) polit. grupa partyjna, klub w parlamencie, który prezentuje odrębny program[1]
(1.2) chem. wyodrębniona część składowa mieszaniny substancji o określonych właściwościach[1]
(1.3) techn. część partii kruszywa o jednakowych wymiarach ziaren[1]
(1.4) poligr. czcionki mniejsze od pisma podstawowego, umieszczane powyżej albo poniżej linii pisma[1]
(1.5) stat. stosunek liczby obserwacji mających pewną właściwość do liczebności całej próby statystycznej; zob. też częstość (matematyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Nowy rząd będzie próbował zjednoczyć różne frakcje.
(1.2) Wirowanie to wykonuje się każdorazowo zlewając supernatant i wirując powtórnie, do uzyskania oczekiwanej frakcji.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.4) frakcja górna / dolna
synonimy:
(1.1) odłam, stronnictwo
(1.5) częstość
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. frakcjonowanie n, refrakcja ż, fraktal m, frakcyjność ż
czas. frakcjonować
przym. frakcyjny, wewnątrzfrakcyjny, refrakcyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
p.łac. fractiołamanie oraz łac. fracturazłamanie < łac. fractuszłamany, połamany, cząstkowy < łac. frangerełamać, kruszyć[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
  2.   Hasło „frakcja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Komórka