Podobna pisownia Podobna pisownia: f-inofinno

fino (esperanto) edytuj

morfologia:
fino
wymowa:
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) koniec
(1.2) końcówka
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.1) Tio estas la fino de mia rakonto.To jest koniec mojej opowieści.
(1.2) Ekzemple: por esprimi direkton, ni aldonas al la vorto la finon „n”.[1]Przykładowo: aby wyrazić kierunek, dodajemy do słowa końcówkę „n”.
składnia:
kolokacje:
(1.1) sen fino → bez końcala fino de la mondo
synonimy:
(1.2) finaĵo
antonimy:
(1.1) komenco
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. fini, finigi, finiĝi
rzecz. finaĵo
przysł. fine
przym. fina, finofara
związki frazeologiczne:
bona vino al la finoĉio havas finondisputu komence — vi ne malpacos en finoelektadis sen fino, edziĝis kun porkinofino bona, ĉio bonaĝemu kaj ploru, sed ĝis fino laboruinfana inklino restas ĝis la finokie regas virino, malbona estas la finokomenca inklino daŭras ĝis la finola fino kronas la verkonloĝi en la fino de la mondopost la fino de l' batalo estas multe da kuraĝulojtro longa atendo ĝis fino de l' vendovenis fino al mia latinovi sekretos al edzino, ŝi sekretos al fratino, kaj tiel la sekreto promenados sen fino
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Ekzercaro § 28 w: L. Zamenhof, Fundamento de Esperanto, 1905.

fino (język hiszpański) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfi.no]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) delikatny, wyborny, wyśmienity
(1.2) cienki, drobny
(1.3) grzeczny, uprzejmy, dworny, elegancki
(1.4) inteligentny, bystry, sprytny

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od finar(se)
(2.2) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od finir
odmiana:
(1) lp fino m, fina ż; lm finos m, finas ż
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) selecto, refinado
(1.2) estrecho, menudo, delgado
(1.3) cortés, atento, cumplido
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. finolis, finoli
rzecz. finolis m/ ż, finoli m/ż, fineza ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
hiszp. fin
uwagi:
źródła:

fino (ido) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) koniec
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

fino (język portugalski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp czasu teraźniejszego trybu oznajmującego (presente do indicativo) czasownika finar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

fino (język włoski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈfino]
znaczenia:

przysłówek

(1.1) do, aż do, dotąd, dokąd

przymiotnik

(2.1) cienki, delikatny, subtelny[1]
(2.2) prawdziwy, czysty[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) fino a che
(2.2) fino diamante
synonimy:
(2.1) sottile, acuto, astuto
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) zaim. finché
związki frazeologiczne:
(2.1) far fino
etymologia:
uwagi:
(1.1) często występują formy fin i sin[3]
źródła:
  1. Hasło „fino” w: Dizionario Italiano.
  2. Hasło „fino” w: Maria K. Podracka, Uniwersalny słownik włosko-polski. Dizionario universale italiano-polacco, Wydawnictwo REA, Warszawa 2004, ISBN 83-7141-522-2.
  3.   Hasło „fino” w: The Free Dictionary by Farlex.