fałsz (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[fawʃ], AS[fau̯š] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nieprawda
(1.2) mat. log. jedna z dwóch wartości logicznych, obok prawdy; zob. też fałsz w Wikipedii
(1.3) muz. niepoprawnie wykonany (zagrany/zaśpiewany) dźwięk
(1.4) udawanie, nieszczerość, dwulicowość
(1.5) kłamstwo, wprowadzanie w błąd
odmiana:
przykłady:
(1.1) Prawda, czy fałszteraz już do tego nie dojdę.
(1.1) Nie wierzcie ślepo żadnemu z ludzi i moje każde słowo sądźcie, bo dziś mogę prawdę mówić, jutro fałsz, dziś dobrze robię, jutro źle. (Listy Adama Mickiewicza)
(1.2) Fałsz lub prawda to prawda.
(1.3) Nagle w melodii fałsz zabrzmiał, jakby kto nożem po szkle przejechał.
(1.4) Egoizm na każdym kroku i fałsz wyciekający z każdego kąta.
(1.5) Fałsz intelektualny to przestępstwo polegające na poświadczeniu nieprawdy w autentycznym dokumencie przez funkcjonariusza publicznego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) fałszywy akord, fałszywa nuta, nieczystość
(1.4) hipokryzja, nieszczerość
antonimy:
(1.1-2,5) prawda
(1.3) czysty dźwięk
(1.4) szczerość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fałszerstwo n, fałszerz m, fałszywka ż, fałszywość ż, fałszowanie n, sfałszowanie n
czas. zafałszować, fałszować ndk., sfałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: