erb (język polski) edytuj

 
erb (1.1)
wymowa:
IPA[ɛrp], AS[erp], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Er i liczbie atomowej 68; zob. też erb w Wikipedii
odmiana:
(1.1) blm
przykłady:
(1.1) Jakie właściwości chemiczne ma erb?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) symbol. Er
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. erbowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. erbium, od nazwy szwedzkiej kopalni Ytterby, w której wydobywano gadolinit zawierający m.in. ten pierwiastek
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne
tłumaczenia:
źródła:

erb (język czeski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) herb, godło
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

erb (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) herb[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. erbový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „erb” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

erb (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) spadek, dziedzictwo
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. erbyn
związki frazeologiczne:
etymologia:
śwn. erbe
por. niem. Erbe
uwagi:
źródła: