elektorat (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ogół wyborców
(1.2) daw. hist. władza, godność elektora[1]
(1.3) daw. hist. kraj pod rządami elektora
odmiana:
(1.1)
(1.2-3) blm,
przykłady:
(1.1) Trzeba być fair wobec swojego elektoratu.[2]
(1.3) Na mocy Złotej Bulli cesarz mógł także, za zgodą pozostałych elektorów, tworzyć nowe elektoraty.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) lewicowy / prawicowy elektorat • centrowy / chadecki / eseldowski / konserwatywny / ludowy / pisowski / postkomunistyczny / radiomaryjny / socjaldemokratyczny elektorat • mobilizować elektorat • walczyć o elektorat • elektorat PiS / PO / SLD
(1.3) Elektorat Badenii / Bawarii / Brandenburgii / Hanoweru / Hesji / Palatynatu / Ratyzbony / Saksonii / Salzburga / Wirtembergii / Würzburga
synonimy:
(1.2) elektorstwo
antonimy:
hiperonimy:
(1.2) urząd
(1.3) kraj
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. elekcja ż, elekt m, elekcyjność ż, elektor m, elektorstwo n, elektoralność ż
zdrobn. elektoracik mrz
przym. elekcyjny, elektoralny, elektorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. elektor + -at
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „elektorat” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Cenckiewicz o publikacji aneksu o WSI w: dorzeczy.pl
  3. z Wikipedii