dywagować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdɨvaˈɡɔvaʨ̑], AS[dyvagovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) rozwlekle odchodzić od tematu
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Urząd tymczasem myślał i myślał, rozważał, zastanawiał się, ważył za i przeciw, rekapitulował, dywagował, sortował, weryfikował i pieczętował[1].
(1.1) Nasz rozmówca nie chciał dywagować, co w sytuacji, gdyby okazało się, sprawca był tylko jeden[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dywagowanie n, dywagacja
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nie można dywagować na jakiś temat. To popularny błąd językowy.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Kamila Sławińska, Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Łukasz Śmiatacz, Czas Ostrzeszowski, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.