dyplomata (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdɨplɔ̃ˈmata], AS[dyplõmata], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) polit. oficjalny przedstawiciel państwa wobec innego państwa
(1.2) przen. człowiek bardzo taktowny, kulturalny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Polska nie musi przepraszać Moskwy za incydent związany z pobiciem synów rosyjskich dyplomatów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.2) cham
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) ambasador, konsul, poseł, chargé d'affaires, minister spraw zagranicznych
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dyplomacja ż, dyplom mrz
forma żeńska dyplomatka ż
przym. dyplomatyczny
przysł. dyplomatycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. diplomate < łac. diploma[1] < gr. δίπλωμα (díploma) → złożony dokument
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „dyplomata” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.