dwuznak

dwuznak (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈdvuznak], AS: [dvuznak] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. znak składający się z dwóch składników, najczęściej dwóch liter; jedna głoska oznaczona za pomocą dwóch liter

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwuznak	dwuznaki
dopełniacz	dwuznaku	dwuznaków
celownik	dwuznakowi	dwuznakom
biernik	dwuznak	dwuznaki
narzędnik	dwuznakiem	dwuznakami
miejscownik	dwuznaku	dwuznakach
wołacz	dwuznaku	dwuznaki

przykłady:

(1.1) W języku polskim dwuznakami są „rz”, „sz”, „cz”, „ch”, „dz”, „dż”, „dź”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) digraf

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwuznaczność ż

przym. dwuznaczny

przysł. dwuznacznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. dyftong • dwugłoska • trójznak

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) digraph
• esperanto: (1.1) duliteraĵo, digramo, digrafo
• hiszpański: (1.1) dígrafo m
• nowogrecki: (1.1) δίψηφο n

źródła: