Wikisłownik

dwugłowy

dwugłowy (język polski) edytuj

 
dwugłowy (1.1) orzeł
wymowa:
IPA: [dvuˈɡwɔvɨ], AS: [dvugu̯ovy] ​?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający dwie głowy
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikdwugłowydwugłowadwugłowedwugłowidwugłowe
dopełniaczdwugłowegodwugłowejdwugłowegodwugłowych
celownikdwugłowemudwugłowejdwugłowemudwugłowym
biernikdwugłowegodwugłowydwugłowądwugłowedwugłowychdwugłowe
narzędnikdwugłowymdwugłowądwugłowymdwugłowymi
miejscownikdwugłowymdwugłowejdwugłowymdwugłowych
wołaczdwugłowydwugłowadwugłowedwugłowidwugłowe
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Po wsi poszła fama, że Mućka u Wiśniewskich urodziła dwugłowe cielę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mięsień dwugłowy • dwugłowy orzeł / potwór / stwór • dwugłowe cielę
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dwugłowy&oldid=7889006”