dryg (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[drɨk], AS[dryk], zjawiska fonetyczne: wygł.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zwykle w zwrocie „mieć dryg do czegoś” – pot. mieć do czegoś skłonność, talent do robienia czegoś[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Kocha łowić ryby i ma do tego niesamowity dryg[2].
(1.1) Biedna dziewczynaAni w pracy się jej nie układało, bo nie miała drygu do niemieckiego[3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) predyspozycja, pot. smykałka, pot. żyłka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dryg” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Barbara Pietkiewicz, Polityka nr 2570, 2006-09-09, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Eugeniusz Dębski, Aksamitny Anschluss, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

dryg (język szwedzki) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) ekonomiczny, starczający na długo, trwały[1]
(1.2) spory, ciężki, duży, pokaźny, porządny[1]
(1.3) nadęty, wyniosły, pyszałkowaty[1]
odmiana:
(1.1-3) dryg, drygt, dryga
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dryghet
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 99.