doskonalić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) czynić coraz lepszym, doskonalszym, doprowadzać do doskonałości[1]

czasownik zwrotny niedokonany doskonalić się (dk. brak)

(2.1) czynić siebie lepszym, doskonalszym, doprowadzać siebie do doskonałości
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) A chcąc doskonalić uczniów i świat, w którym będą żyli i działali, pedagogowie z konieczności wypracowują sobie jakieś własne wizje człowieka i świata, pełniące rolę ideałów wychowawczych[2].
składnia:
(1.1) doskonalić + B.
kolokacje:
(1.1) doskonalić umiejęności • doskonalić warsztat • doskonalić technikęsamodoskonalić
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. doskonałość ż, doskonalenie n, powydoskonalanie n, udoskonalenie n, udoskonalanie n, wydoskonalenie n, wydoskonalanie n
czas. powydoskonalać dk., udoskonalić dk., udoskonalać ndk., wydoskonalić dk., wydoskonalać ndk.
przym. doskonały, doskonale
przysł. doskonale
wykrz. doskonale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „doskonalić” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Jan Szczepański, Wizje naszego życia, 1995, Narodowy Korpus Języka Polskiego.