donosić (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. donieść)

(1.1) przynosić, dostarczać do określonego miejsca[1]
(1.2) pot. uzupełniać brakujące rzeczy
(1.3) powiadamiać o czymś
(1.4) pejor. zawiadamiać o czymś władze, przełożonych

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(2.1) pot. przebyć ciążę do końca

czasownik przechodni dokonany (ndk. donaszać)

(3.1) pot. zużyć nosząc jakieś ubranie
odmiana:
(1.1-4) koniugacja VIa
przykłady:
(1.3) Wczoraj doniesiono o brakach w banku krwi.
składnia:
(1.3) donosić o + Ms.
(1.4) donosić na + B.
kolokacje:
(1.2) donosić towar / potrawy
(1.3) donosić o zamieszkachprasa / telewizja donosi • agencje / gazety donoszą
(1.4) donosić dyrektorowi / kierownikowi / policji • donosić na sąsiada / współpracowników
(2.1) donosić ciążę / dziecko
(3.1) donosić po starszej siostrze / po starszym bracie
synonimy:
(1.1) dotaskiwać
(1.3) informować, komunikować, powiadamiać, zawiadamiać
(1.4) pot. iść z gębą, kablować, kapować, latać z jęzorem
(3.1) dodzierać
antonimy:
(2.1) ronić
hiperonimy:
(1.1) dołączać
(3.1) niszczyć
hiponimy:
(1.4) denuncjować, skarżyć
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. noszenie n, donosicielstwo n, donos m, donosik m, donosiciel m, donosicielka ż, donośność ż, doniesienie n, donaszanie n, donoszenie n
czas. przenosić, wznosić, donaszać ndk., donieść dk.
przym. donosicielski, donośny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.