dokończyć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. dokańczać lub dokończać[1])

(1.1) zob. dokańczać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koniec mrz, dokończenie n, zakończenie n
przym. skończony
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. dokończenie n, dokańczanie n, kończenie n, koniec m
czas. dokańczać ndk., kończyć ndk., skończyć dk.
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „dokończyć” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.