dobytczę (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[dɔˈbɨṭʧ̑ɛ], AS[dobyṭče], zjawiska fonetyczne: udziąs.denazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) st.pol. bydlę[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bydło, dobytek
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: bydlę
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 131.