detonacja

detonacja (język polski)

detonacje (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˌdɛtɔ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [detõnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) eksplozja materiału wybuchowego połączona z hukiem; zob. też detonacja w Wikipedii

(1.2) spowodowanie detonacji (1.1)

(1.3) chem. reakcja chemiczna przebiegająca wybuchowo

(1.4) mech. nadmiernie szybkie spalanie się mieszanki paliwowej w cylindrze silnika połączone z charakterystycznym stukaniem

odmiana:

(1.1, 1.3-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	detonacja	detonacje
dopełniacz	detonacji	detonacji
celownik	detonacji	detonacjom
biernik	detonację	detonacje
narzędnik	detonacją	detonacjami
miejscownik	detonacji	detonacjach
wołacz	detonacjo	detonacje

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	detonacja
dopełniacz	detonacji
celownik	detonacji
biernik	detonację
narzędnik	detonacją
miejscownik	detonacji
wołacz	detonacjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) odgłos / huk detonacji

synonimy:

(1.1) eksplozja, wybuch

(1.2) detonowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. detonowanie n, zdetonowanie n, detonator m

czas. detonować ndk., zdetonować dk.

przym. detonacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. détonation od łac. dētonārē

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) detonation; (1.2) detonation
• białoruski: (1.1) дэтанацыя ż
• bułgarski: (1.1) детонация ż; (1.3) детонация ż; (1.4) детонация ż
• czeski: (1.1) detonace ż
• duński: (1.1) detonation w; (1.2) detonering w
• esperanto: (1.1) detonacio
• francuski: (1.1) détonation ż
• rosyjski: (1.1) детонация ż
• ukraiński: (1.1) детонація ż
• włoski: (1.1) detonazione ż; (1.4) detonazione ż

źródła: