demoniczny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌdɛ̃mɔ̃ˈɲiʧ̑nɨ], AS[dmõńičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przen. taki, który ma w sobie coś z demona; niesamowity
(1.2) związany z demonem, dotyczący demona
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nie należy imputować globalnemu mocarstwu ani demonicznych, ani imperialistycznych zamiarów pozaplanetarnej ekspansji[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) demoniczny śmiech / uśmiech • demoniczna kobieta • demoniczne spojrzenie / działanie / wpływy
synonimy:
(1.1) czarci, czartowski, diabelski, diabli, diaboliczny, lucyferyczny, mefistofeliczny, mefistofelowy, sataniczny, szatański, upiorny, z piekła rodem
antonimy:
(1.1) anielski, niewinny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. demon m, demonizowanie n, demoniczność ż
czas. demonizować
przysł. demonicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. demon + -iczny < łac. daemon < gr. δαίμων
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Fiasko, 1987, Narodowy Korpus Języka Polskiego.