czyścić (język polski) edytuj

 
marynarze czyszczą (1.1) pokład
 
ptak czyści (1.1) pióra
wymowa:
IPA[ˈʧ̑ɨɕʨ̑iʨ̑], ASyśćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) usuwać brud, zanieczyszczenia
(1.2) eufem. pot. wymiotować
(1.3) daw. zootechn. kastrować
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Tekla przy pomocy Jewdokii szorowała sprzęt kuchenny, garnki, rondle; czyściła samowary, "prymusy" i układała wszystko starannie w workach z grubego płótna[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) czyścić zęby
synonimy:
(1.1) oczyszczać, myć, uporządkowywać, pucować, odświeżać
(1.2) grub. rzygać
(1.3) trzebić, kastrować
antonimy:
(1.1) brudzić
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czystość ż, czyściec m, czyściwo n, czyszczenie n, czyściciel m, czyścicielka ż, czystka ż, czyszczacz m, wyczystka ż, czyścik mrz, czyścioch mos, czyściocha ż, czyścioszek mos, czyścioszka ż, oczyszczenie n, wyczyszczenie n
czas. oczyszczać, oczyścić, wyczyścić, przeczyścić, sczyścić
przym. czysty, wyczystny, czystościowy, czyśćcowy
przysł. czysto
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958, Narodowy Korpus Języka Polskiego.