Podobna pisownia Podobna pisownia: Czerń

czerń (język polski) edytuj

 
czerń (1.1)
 
czerń (1.2)
 
kobieta w czerni (1.3)
 
czerń (1.4)
 
czerń (1.5) krzyżowych
wymowa:
IPA[ʧ̑ɛrʲɲ], AS[čerʹń], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czarny kolor
(1.2) czarny barwnik, pigment lub farba
(1.3) czarny strój, zwłaszcza żałobny
(1.4) przen. głęboka ciemność
(1.5) biol. nazwa kilku chorób grzybowych roślin
odmiana:
(1.1-2)
(1.3-4)
przykłady:
(1.1) Malarze impresjonistyczni stronili od czerni.
(1.2) Czerń żelazowa występuje w stanie naturalnym, jak również otrzymywana jest na drodze syntetycznej.
(1.3) Po śmierci męża, Janina przez długi czas chodziła w czerni.
(1.4) Niestrudzony wędrowiec wyruszył w czerń nocy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) aksamitna / smolista / głęboka / intensywna czerń
(1.2) czerń anilinowaczerń żelazowaczerń brylantowaczerń 7984czerń węglowa
(1.3) chodzić w czerni • nosić czerń • postać w czerni
(1.4) nieprzenikniona czerń • czerń nocy / grobowca / podziemia
(1.5) czerń zbóżczerń krzyżowych
synonimy:
(1.4) ciemność
antonimy:
(1.1-3) biel
(1.4) jasność
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czarny mos/mrz, czarnucha ż, czernidło n, Czarny m, Czarna ż, czarnuch m, czarnulka ż, czarnuszek m, czernina ż, czernienie n, poczernienie n, oczernienie n, oczernianie n, czarniak mzw, czarnuszka ż, czerniak mrz, czarność ż, czarnek m
czas. czernieć ndk., poczernieć dk., oczerniać ndk., oczernić dk.
przym. czarny, czarnawy, czarniawy, czarniutki
przysł. czarno, czarniutko, czarnawo
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. czarny[1]
uwagi:
zob. też czerń w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.