czaj
czaj (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gw.[1] lub środ.[2] herbata
- (1.2) gw. więz. bardzo mocna herbata pita w celu odurzenia, często z dodatkiem tytoniu lub lekarstw[2]
czasownik, forma fleksyjna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czaj czaje dopełniacz czaju czajów celownik czajowi czajom biernik czaj czaje narzędnik czajem czajami miejscownik czaju czajach wołacz czaju czaje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) czajura
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czajnik m, czajniczek m
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.2) Indeks: Polski - Gwara więzienna
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: herbata
- źródła:
- ↑
Hasło „Czaj” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 368.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Hasło „czaj” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 7, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 377.
- ↑ Bogusław Dunaj, Elementy obce w najnowszej leksyce polskiej.
czaj (język wilamowski) edytuj
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ćȧj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) ty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: Indeks:Wilamowski - Jedzenie
- źródła:
- ↑ Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 289.