cudowny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʦ̑uˈdɔvnɨ], AS[cudovny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) fantastyczny, bardzo piękny, zachwycający, godny podziwu
(1.2) związany z cudem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nauczycielka jest cudowna, ale jej synniemiły.
(1.1) W związku ze zbliżającymi się połowinkami w moim liceum rozpoczęłam poszukiwania cudownej sukienki.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.2) cudowny obraz
synonimy:
(1.1) cudny, śliczny, piękny, wspaniały, nadzwyczajny
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cud mrz, cudowność ż, cudak mos
przysł. cudownie
czas. cudować
związki frazeologiczne:
cudowne dziecko
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: