Podobna pisownia Podobna pisownia: cu̐dcüdćudčud

cud (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʦ̑ut], AS[cut], zjawiska fonetyczne: wygł. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. niezwykły akt działania siły nadprzyrodzonej; zob. też cud (religia) w Wikipedii
(1.2) przen. rzecz niezwykła, niespodziewana, mało prawdopodobna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Apostołowie chodzili i czynili cuda.
(1.2) To prawdziwy cud! Auto zostało całkowicie zniszczone w wypadku, a on wyszedł z niego bez żadnych ran!
składnia:
kolokacje:
(1.2) siedem cudów świata
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cudowność ż, cudak m, cudaczność ż
przym. cudowny, cudny, cudaczny
przysł. cudownie, cudnie, cudacznie
czas. cudować
związki frazeologiczne:
cud-miódcuda na kijudzielnica cudówósmy cud świata
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „cud” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.

cud (język angielski) edytuj

wymowa:
enPR: kŭd, IPA/kʌd/, SAMPA/kVd/
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) zool. żujka, dzięga
odmiana:
przykłady:
(1.1) Cud is a portion of food that returns from a ruminant's stomach to be chewed for the second time.Żujka jest porcją pokarmu powracającą z żołądka przeżuwacza do jamy gębowej, by być przeżutym jeszcze raz.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
chewing one's cud
etymologia:
uwagi:
źródła: