convenir

convenir (język francuski)

wymowa:

IPA: /kɔ̃.vniʁ/ ​

​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) odpowiadać, pasować (do czegoś)

(1.2) odpowiadać (komuś), konweniować

(1.3) zgadzać się

(1.4) porozumieć się, umówić się

czasownik bezosobowy

(2.1) należy, trzeba

se convenir, czasownik zwrotny

(3.1) odpowiadać sobie, przypaść sobie do gustu

odmiana:

(1.1-2) ims. convenant • przesz. (avoir) convenu • ter. je conviens, tu conviens, il convient, nous convenons, vous convenez, ils conviennent • przysz. conviendr- • subjonctif je convienne, tu conviennes, il convienne, nous convenions, vous conveniez, ils conviennent; zobacz pełną odmianę

(1.3-4) tak samo jak (1.1-2), lecz czasy złożone tworzy się z czasownikiem être; zobacz pełną odmianę

(2) (tylko 3 os. lp) przesz. il est convenu • ter. il convient • przysz. il conviendra • subjonctif il convienne

(3) ims. se convenant • przesz. (s'être) convenu • ter. je me conviens, tu te conviens, il se convient, nous nous convenons, vous vous convenez, ils se conviennent • przysz. se conviendr- • subjonctif je me convienne, tu te conviennes, il se convienne, nous nous convenions, vous vous conveniez, ils se conviennent; zobacz pełną odmianę

przykłady:

(1.2) Maintenant tu dois décider si cette couleur te convient. → Teraz musisz zdecydować, czy odpowiada ci ten kolor.

(1.3) Nous sommes convenus d'adopter Nicolas. → Zgodziliśmy się adoptować Mikołaja.

(2.1) Il convient de dire qu'il était très intelligent. → Trzeba powiedzieć że był on bardzo inteligentny.

składnia:

(1.1-2) convenir à qqch/qqn

(2.1) convenir de + czas. • convenir que + subjonctif

kolokacje:

(1.4) convenir sur qqch → zgadzać się co do czegoś

synonimy:

(1.1) aller, seoir

(1.2) agréer, plaire

(1.3) avouer

(3.1) s'entendre

antonimy:

(1.2) nier, disconvenir

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. convenance ż

przym. convenable, convenant, convenu

przysł. convenablement

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. convenire

uwagi:

źródła:

convenir (język hiszpański)

wymowa:

IPA: [kom.be.ˈniɾ]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) zgadzać się, uzgadniać, dochodzić do porozumienia

(1.2) schodzić się, zbierać się

(1.3) odpowiadać, nadawać się, zadowalać, konweniować

(1.4) wypadać, godzić się, być wskazanym, trzeba

czasownik przechodni

(2.1) decydować, ustalać, umawiać się (na coś)

odmiana:

(1.1-3, 2.1) koniugacja III: czasownik nieregularny, model venir

 

notas Rdzeń otrzymuje końcową spółgłoskę „g” przed samogłoskami [a], [o]. Gdy akcent pada na rdzenną głoskę [e], przechodzi ona w dyftong „ie” w czasie presente de indicativo. Gdy jest nieakcentowana, rdzenna głoska [e] przechodzi w samogłoskę „i” w 3. os. czasu pretérito perfecto simple, w czasach pretérito imperfecto i futuro de subjuntivo oraz w gerundio. Otrzymuje nieakcentowane końcówki fleksyjne pierwszej koniugacji w 1. i 3. os. lp. czasu pretérito perfecto simple. Spółgłoska „d” zastępuje pierwszą samogłoskę końcówki fleksyjnej w czasach futuro i condicional (indicativo). Traci koncówkę fleksyjną dla formy 2. os. lp. imperativo (tú), przybierając zatem akcent graficzny. (*)
formas no personales	infinitivo		gerundio		participio
simples	convenir		conviniendo		convenido
compuestas	haber convenido		habiendo convenido		—
formas personales	número singular			número plural
modo indicativo	yo	tú / vos	él, ella usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos, ellas ustedes
presente	convengo	convienes convenís	conviene	convenimos	convenís	convienen
pretérito imperfecto	convenía	convenías	convenía	conveníamos	conveníais	convenían
pretérito perfecto simple	convine	conviniste	convino	convinimos	convinisteis	convinieron
futuro simple	convendré	convendrás	convendrá	convendremos	convendréis	convendrán
condicional simple	convendría	convendrías	convendría	convendríamos	convendríais	convendrían
tiempos compuestos pretérito perfecto compuesto he convenido has convenido ha convenido hemos convenido habéis convenido han convenido pretérito pluscuamperfecto había convenido habías convenido había convenido habíamos convenido habíais convenido habían convenido pretérito anterior hube convenido hubiste convenido hubo convenido hubimos convenido hubisteis convenido hubieron convenido futuro compuesto habré convenido habrás convenido habrá convenido habremos convenido habréis convenido habrán convenido condicional compuesto habría convenido habrías convenido habría convenido habríamos convenido habríais convenido habrían convenido
modo subjuntivo	yo	tú, vos	él, ella usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ellos, ellas ustedes
presente	convenga	convengas	convenga	convengamos	convengáis	convengan
pretérito imperfecto	conviniera	convinieras	conviniera	conviniéramos	convinierais	convinieran
	conviniese	convinieses	conviniese	conviniésemos	convinieseis	conviniesen
futuro simple	conviniere	convinieres	conviniere	conviniéremos	conviniereis	convinieren
tiempos compuestos pretérito perfecto haya convenido hayas convenido haya convenido hayamos convenido hayáis convenido hayan convenido pretérito pluscuamperfecto hubiera convenido hubieras convenido hubiera convenido hubiéramos convenido hubierais convenido hubieran convenido hubiese convenido hubieses convenido hubiese convenido hubiésemos convenido hubieseis convenido hubiesen convenido futuro compuesto hubiere convenido hubieres convenido hubiere convenido hubiéremos convenido hubiereis convenido hubieren convenido
modo imperativo	tú	vos	usted	nosotros nosotras	vosotros vosotras	ustedes
presente	*convén	convení	convenga	convengamos	convenid	convengan

(1.4) koniugacja III: czasownik nieregularny nieosobowy (impersonal), model venir

 

notas Rdzeń otrzymuje końcową spółgłoskę „g” przed samogłoskami [a], [o]. Gdy akcent pada na rdzenną głoskę [e], przechodzi ona w dyftong „ie” w czasie presente de indicativo. Gdy jest nieakcentowana, rdzenna głoska [e] przechodzi w samogłoskę „i” w 3. os. czasu pretérito perfecto simple, w czasach pretérito imperfecto i futuro de subjuntivo oraz w gerundio. Otrzymuje nieakcentowane końcówki fleksyjne pierwszej koniugacji w 1. i 3. os. lp. czasu pretérito perfecto simple. Spółgłoska „d” zastępuje pierwszą samogłoskę końcówki fleksyjnej w czasach futuro i condicional (indicativo). Traci koncówkę fleksyjną dla formy 2. os. lp. imperativo (tú), przybierając zatem akcent graficzny. (*)
formas no personales	infinitivo		gerundio	participio
simples	convenir		conviniendo	convenido
compuestas	haber convenido		habiendo convenido	—
formas personales
modo indicativo	tercera persona		modo subjuntivo	tercera persona
	singular	plural		singular	plural
presente	conviene	—	presente	convenga	—
pretérito imperfecto	convenía	—	pretérito imperfecto	conviniera	—
pretérito perfecto simple	convino	—		conviniese	—
futuro simple	convendrá	—	futuro simple	conviniere	—
condicional simple	convendría	—
tiempos compuestos pretérito perfecto compuesto ha convenido — pretérito perfecto haya convenido — pretérito pluscuamperfecto había convenido — pretérito pluscuamperfecto hubiera convenido — pretérito anterior hubo convenido — hubiese convenido — futuro compuesto habrá convenido — futuro compuesto hubiere convenido — condicional compuesto habría convenido —

przykłady:

(1.1) Convinimos en encontrarnos nuevamente dentro de un mes. → Uzgodniliśmy/łyśmy spotkać się ponownie za miesiąc.

(1.3) Esta chica no te conviene. → Ta dziewczyna nie nadaje się dla ciebie.

(1.3) Rechacé la oferta de trabajo porque el horario no me convenía. → Odrzuciłem/am ofertę pracy, bo godziny pracy mi nie odpowiadały.

(1.4) Cuando visitamos un país, conviene conocer algunas palabras básicas del idioma local. → Gdy odwiedzamy jakiś kraj, wypada znać kilka podstawowych słów w lokalnym języku.

składnia:

(1.1) convenir + en

kolokacje:

synonimy:

(1.1) coincidir, estar de acuerdo

(1.2) reunirse, juntarse, congregarse

(1.3) importar, corresponder

(1.4) ser menester, ser preciso, ser conveniente, (Aragonia) caler

(2.1) acordar

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. convenirse

przym. conveniente, convenible, convenenciero

przysł. convenientemente, convenido

rzecz. convenio m, conveniencia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. convenīre

uwagi:

źródła:

convenir (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) odpowiadać (pasować), konweniować

(1.2) zjechać się, zgromadzić się

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

convenir (język kataloński)

wymowa:

or., centr. IPA: [kum.bəˈni]

bal. IPA: [koɱ.vəˈni] lub [kuɱ.vəˈni]

occ. n-occ. IPA: [kom.beˈni]

val. IPA: [kom.beˈniɾ] lub [koɱ.veˈniɾ]

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) pasować, odpowiadać

odmiana:

(1.1) koniugacja sobrevenir

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. convenció ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: