contendo (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) napinać, naprężać, nastroić (instrument muzyczny)[1]
(1.2) rzucać, miotać[2]
(1.3) wysilać, wytężać
(1.4) dążyć, podążać, kierować się (ku czemuś)[3]
(1.5) żądać, usilnie prosić[2]
(1.6) współzawodniczyć, rywalizować[3]
(1.7) ścierać się, mierzyć się (z kimś)
(1.8) uporczywie twierdzić, upierać się[3]
(1.9) porównywać[2]
odmiana:
(1.1-9) contendō, contendere, contendī, contentum (koniugacja III)
przykłady:
(1.4) Caesar ad utramque partem pontis firmo praesidio relicto in fines Sugambrorum contendit.[4]Cezar, pozostawiwszy silną straż na obu końcach mostu, ruszył do kraju Sugambrów[5].
(1.7) Contendere durum est cum victore.[6]Ciężko jest spierać się ze zwycięzcą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tendo m, tensio ż
przym. contentus
czas. tendo
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. con- + tendo
uwagi:
źródła:
  1. Hasło „contendere” w: Słownik polsko-łaciński, łacińsko-polski. Dictionarium latino-polonicum, polonico-latinum, pod red. Jacka Gordona, Level Trading, Czernica 2014, ISBN 978-83-61800-47-7, s. 492.
  2. 2,0 2,1 2,2 Hasło „contendo” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1.
  3. 3,0 3,1 3,2 Hasło „contendo” w: Jerzy Mańkowski, Praktyczny słownik łacińsko-polski, Prószyński i S-ka, Warszawa 2008, ISBN 9788374698696.
  4. Gaius Iulius Caesar, Commentarii de bello Gallico, IV 18.
  5. Corpus Caesarianum, tłum. i oprac. Eugeniusz Konik i Wanda Nowosielska, Wrocław 2006, s. 116.
  6. Quintus Horatius Flaccus, Satirae, la.wikisource.org