ciężkozbrojny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌʨ̑ɛ̃w̃ʃkɔˈzbrɔjnɨ], ASũ̯škozbroi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.asynch. ę akc. pob.
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) hist. zaopatrzony w ciężką broń i zbroję

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) hist. żołnierz wojsk ciężkozbrojnych (1.1)
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(2.1) Na wyspie widać bitewne przygotowania. Nad brzegiem pojawiają się łucznicy i procarze. W dalszych szeregach miotacze oszczepów i ciężkozbrojni[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Uczniowie Spartakusa, Halina Rudnicka, 1951 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.