chorwacki (język polski) edytuj

 
chorwacka (1.1) flaga
Hrvatski jezik skupni je naziv za nacionalni standar­dni jezik Hrvata, te za skup narječja i govora kojima govore ili su nekada govorili Hrvati. Njime govori oko 5,546.590 ljudi, poglavito Hrvata u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini. Hrvatski je službeni jezik Republike Hrvatske te jedan od tri služ­bena jezika Bosne i Hercego­vine; također je jedan od 24 službena jezika Europske unije.
chorwacki (2.1)
wymowa:
IPA[xɔrˈvaʦ̑ʲci], AS[χorvacʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk., ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Chorwacją, dotyczący Chorwacji lub Chorwatów

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. jedna z czterech uregulowanych odmian języka serbsko-chorwackiego, ze statusem języka urzędowego w Chorwacji i BiH; zob. też język chorwacki w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W chorwackich i polskich lasach żyje wiele dzikich zwierząt.
(2.1) Ta praca wymaga więcej niż tylko znajomości chorwackiego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) bośniackochorwackidinar chorwacki • kuna chorwacka • muzułmańsko-chorwacki • serbsko-chorwacki
(2.1) uczyć się chorwackiego • władać / posługiwać się chorwackim • znać chorwacki • mówić / pisać / porozumiewać się / śpiewać po chorwacku
synonimy:
antonimy:
(1.1) niechorwacki
hiperonimy:
(1.1) hist. jugosłowiański
(2.1) południowosłowiański
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Chorwacja ż, Chorwat m, Chorwatka ż, chorwacczyzna ż, chorwackość ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: