chłeptać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈxwɛptaʨ̑], AS[χu̯eptać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) pot. zwykle o zwierzętach: pić, zagarniając płyn językiem
odmiana:
(1.1) koniugacja IX lub rzad. koniugacja I, chłepczę / chłepcę[1] / rzad. chłeptam[2]; lub lub rzad.
przykłady:
(1.1) Pies podbiegł do swojej miski i zaczął chłeptać wodę.
składnia:
(1.1) chłeptać + B., nie chłeptać + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. chłeptanie n
czas. wychłeptać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *chlъbъtati / prasł. *chlъpъtati[3]
uwagi:
zobacz też:   Hasło „Pisownia oboczna s lub sz, c lub cz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „chłeptać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „chłeptać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3.   Hasło „chłeptać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.