brunch
brunch (język polski) edytuj
- wymowa:
- (spolszczona) ‹brancz›
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. posiłek będący połączeniem śniadania i obiadu, jadany późnym rankiem lub wczesnym przedpołudniem, pierwotnie w niedzielę; zob. też brunch w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik brunch brunche dopełniacz brunchu brunchów celownik brunchowi brunchom biernik brunch brunche narzędnik brunchem brunchami miejscownik brunchu brunchach wołacz brunchu brunche
- przykłady:
- (1.1) Goszcząc u Jadzi w Stanach, czasem zamawialiśmy typowy brunch w pobliskiej restauracji nad zatoką.
- (1.1) Czym różni się drugie śniadanie od brunchu?
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) posiłek
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) brunch
- esperanto: (1.1) matenlunĉo
- fiński: (1.1) brunssi
- francuski: (1.1) brunch m
- łotewski: (1.1) vēlbrokastis ż
- niemiecki: (1.1) Brunch m
- norweski (bokmål): (1.1) brunsj m
- norweski (nynorsk): (1.1) brunsj m
- portugalski: (1.1) brunch m
- rumuński: (1.1) brunch n
- szwedzki: (1.1) brunch w, frunch w
- węgierski: (1.1) villásreggeli
- włoski: (1.1) brunch m
- źródła:
brunch (język angielski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik policzalny lub niepoliczalny
czasownik
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) meal
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
brunch (język włoski) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła: